Van Oerbos naar Bedevaartsoord

Zoals ik al vermoedde is het veld waarlangs ik geslapen heb een soort plaatselijk evenemententerrein, want als ik terug kom van de ochtendwandeling zie ik door de bomen iets schitteren. Dat is niet mijn bus, want die heb ik expres dof gemaakt, maar een andere auto. Als ik dichterbij kom zijn een aantal mannen met een busje bezig tenten op te zetten. Er gaat hier dus iets gebeuren dit weekend. Ze enemn weinig notitie van me en we vertrekken richting autobaan. Dat betekent 40 km omrijden. Ik heb het er voor over, want het middenstuk bij Warschau wil ik zo snel mogelijk achter de rug hebben. Hoofdsteden staan bekend om weginfarcten, zelfs als je niet in de stad hoeft te zijn. En inderdaad, juf Google waarschuwt al meteen dat er file te verwachten is. Het landschap is vreselijk saai voorzover niet afgeschermd door geluidswallen, maar het wegdek op de tolwegen is zeker vergelijkbaar met dat van Nederland, en weinig verkeer. Aanvankelijk erg plat en met veel groete akkers, waar soms een stofwolk vanaf komt. Af en toe lijkt het of iemand met een grote kwast een streep gele verf door het landschap heeft getrokken, de koolzaadvelden staan nu in volle bloei. Uiteindelijk valt de file op de periferie rond Warschau mee, en beperkt het zich tot traag meerollen in stof en herrie. Ik heb me voorgenomen om vandaag minstens tot Lodz te komen (het lied:"Theo wir fahren nach Lodz" speelt vanaf dat moment door mijn hoofd) om daarna uit te kijken naar een kampeerplaats, liefst met water voor de hond. Het wordt iets in de buurt van Konin, een wat kleinere plaats voorbij Lodz. Ik zoek nog even op of daar misschien die Konik paardjes vandaan komen, maar dat is niet zo. Ik kies campingplaats Barbados in Lichen Stary. Het is zowaar een fatsoenlijke weg. Ik passeer een bord met Sanctuarium, een hele grote parkeerplaats erbij. Wat het precies is kan ik in de gauwigheid helaas niet zien. Dan gaat het in het dorp linksaf en zegt juf G. dat ik gearriveerd ben. Rechts van mij zie ik inderdaad een klein veldje waar een caravan op staat. Het verboden in te rijden-bord heeft een uitzonderingsregel, waar ik het woord kamp uit kan halen, dus rijd ik op en plaats de wagen in de schaduw. Het is bloedheet 's middags en we hebben lang gereden, dus gauw de broek oprollen en naar het water. Er is niemand te zien, dus het afhandelen komt dadelijk wel. Kitaan springt er meteen in. Het ruikt schoon en ziet er helder uit. De camping heeft een mooi zandstrand, veel afvalbakken ziet er schoon uit, wat heel uitzonderlijk is, want we zijn in Polen, waar het zwerfafval weer terug is. Er staan van die houten omkleedhokjes en veel banken, het lijkt een publieke ruimte. Een moeder met twee kindjes komt aanlopen en installeert zich op het strand. Het blijkt bedrijvig maar op een prettige manier, schooljeugd en ouders met kindjes vermaken zich aan de waterkant. Aan de overkant van het meer schittert een gigantische gouden koepel, geflankeerd door een toren die er zelfs van veraf hoog uitziet. Eerst eten en dan op verkenning.
We volgen het voetpad langs het meer richting de koepel. In het water liggen kleurige waterfietsen, en in de tuinen die uitkijken op het meer zie ik veel caravans staan. Het lijkt hier toeristisch te zijn. Bij het volgende strand zijn meer mensen, ze zitten op bankjes, en er is een ijskiosk. Het meisje achter de toonbank wijst op Kitaan en wenkt me. Zodra ik dichterbij kom, duiken er nog drie wichten op en ze kakelen en giechelen, en raken niet uitgepraat over de hond. Helaas heb ik geen zloty's om een ijsje te kopen, want dat zou ik best lusten met die hitte. De doorgaande weg wordt geflankeerd door een muur, bij de eerste ingang wagen we binnen te lopen omdat er meer mensen met honden zijn. Een lange trap met aan weerszijden beelden van engelen leidt naar een bakstenen kerk. We blijven beneden en naast het pad dat er rond leidt staan afbeeldingen van de kruisweg in de typische mierzoete Poolse stijl. Overal standbeelden van heiligen, engelen en bijbelse taferelen. Men heeft zelfs de berg Golgotha nagebouwd met natuurstenen keien. Het houdt niet op. Een beeld fascineert me omdat ik het een beetje griezelig vindt. Als ik later deze plaats op zoek blijkt het de legende uit te beelden waarmee het hier allemaal begonnen is, namelijk de gewonde soldaat aan wie Maria verschenen is. Het hele heiligdom blijkt hierop gebaseerd, een soort Pools Lourdes. Dat verklaart de autobusparkings, men is hier hier voorbereid op veel bezoekers. We hebben zeker al een uur over het terrein gelopen als achter een bomenrij de koepel opduikt. Amai, die is zeer indrukwekkend.    
Blijkbaar is deze basiliek de grootste kerk in Polen. Ik heb het gezien en wandel terug naar de kampeerplaats, en word onderweg getrakteerd op een kikkerconcert, van een volume zoals ik dat alleen nog uit mijn jeugd ken. De volgende ochtend pin ik wat zloty's en koop vers brood bij de bakker. Ook ga ik even langs het souvenirstalletje, dat er gisteren nog niet stond en zoek iets uit voor mijn buurtjes. Dan verder richting noordwest Polen.