Afscheid van de stilte

16 mei 2023 - Merzen, Duitsland

Voor de laatste keer deze reis rijd ik over kleine, kronkelende landweggetjes in het groen. Hier in het Duitsland zitten de bomen al in het blad en het gras heeft de eerste snede gehad. Wat een verschil die paar kilometer maken. Ik passeer een koeienbedrijf, met enorme tonnen waarboven methaangas (koeienscheten) wordt opgevangen in vreemde groene punthoeden. De schaal van deze dingen degradeert onze boeren tot keuterboertjes. De stapel kuilvoer is zo hoog als een huis. Dan trekt een kleurig verschijnsel aan de rechterkant mijn aandacht. In een weiland lopen ontelbare ganzen en om de meter ligt er een half ingegraven plastic ton. Als ik stop om een foto te maken komen er twee grote blonde waakhonden naar het hek gerend, ze lijken eerder blij dan boos om een mens te zien. Waarschijnlijk beschermen ze de ganzen tegen de vos en andere rovers. Wie ooit langs een boerderij gekomen is waar ganzen de  wacht houden, weet hoeveel geluid ze produceren. De herrie is oorverdovend. Later zie ik nog een paar van die velden met ganzen voorbijkomen. In de hele omtrek geen enkel teken van bewoning gezien, op die megafarm na.
Uiteindelijk komen we weerop wat grotere straten met twee banen, en het wordt steeds drukker. Ik realiseer me dat ik al in West-Duitsland ben en besluit de autobaan te nemen tot ergens bij Bremen, want ik wil nu toch wel naar huis. Vanaf Bremen weer de landwegen op, en om half vier nemen we pauze bij een groot overslagbedrijf van agrarische producten. Het ruikt er lekker, een zoete, vaag vertrouwde lucht, en er is een parkeerplaats in de schaduw. Van daaruit zoek ik een plek waar ik zelf wat kan eten, en vind een restaurant met bugerlijke keuken zoals dat in Duitsland heet. Gewone kost, want ik heb genoeg van die instant noodles die me meestal op de been houden. Het restaurant heeft "Zur Penne" en ligt in een iets groter dorp verderop de route. Ik laat Kitaan in de wagen en ben de eerste klant. Ik bestel een schnitzel, voor mij is een bezoek aan Duitsland niet compleet zonder een lekkere schnitzel te hebben gegeten. De eiegnaar is uiterst vriendelijk en als hij even later terugkomt van de keuken zegt dat ik mijn kleine zwarte moet gaan halen, want die hoeft niet in de bus te blijven. Huh? Hij zegt: "We zagen hem zitten door het keukenraam." Er staat al een bakje water klaar als ik met Kitaan binnenkom. Er komen meer klanten binnen en iedereen is even vriendelijk, en de Duitse Herder valt hier in de smaak. Ik krijg een stevige schnitzel met frites en salade, die ik voor een groot deel zelf verorber, de rest is voor mijn kleine zwarte vriend. Ik vraag aan de eigenaar wat de naam van het restaurant betekent, het roept behalve een Italiaanse pasta, niks bij me op. Blijkbaar werd het gebouw vroeger gebruikt als herberg en "zur penne gehen" betekent zoveel als onder de veren gaan. De waard wenst ons een goede reis en ik ben van plan nog een flink stuk door te rijden. Naa twee uur houd ik het voor gezien en zoek een camping in de buurt. Die ligt wat achteraf, tegen een heuvel, maar ik kom voor een gesloten slagboom te staan. Bellen richt niet veel uit, want de man zegt dat hij me niet verstaat door de slechte verbinding. De buren bieden soelaas en beel hem nogmaal voor mij. Ik loop naar de slagboom en er komt een sjofel geklede man op een vouwfiets aan. Hij heeft een witte stoppelbaard en blijkt de eigenaar te zijn. Hij wijst me een plek tussen de bomen, en omdat ik geen stroom nodig heb hoef ik maar 10 euro te betalen.
De camping is in zeer slechte staat van onderhoud, het toiletgebouw daarentegen is splinternieuw en schoon van binnen. Achteraan staanvolledig uitgebouwde stacaravans, een bonte verzameling van zelfgebouwde paradijsjes. Het is lief en triest tegelijk. Behalve wat bouwvakkers die terugkomen van hun werk en hier in een caravan verblijven is het doodstil op de camping, alleen wat vogelgekwetter. Laatste nacht in de stilte.

4 Reacties

  1. Marja:
    16 mei 2023
    Ik vind het leuk dat je zoveel details beschrijft. Ik zie het allemaal haarfijn voor mij. Zal wennen zijn als je straks thuis bent.
    En voor mij geen verhalen meer lezen van jou😉
    Heb een behouden terugreis!🌻
  2. Pauline van Meegeren:
    17 mei 2023
    Marja, dankjewel voor je trouwe interesse. Het tijdperk van in woorden beschrijven wat je ziet en meemaakt komt helaas tot een einde. De meeste mensen willen aleen nog maar plaatjes kijken. Maar een plaatje zegt niet altijd alles. We zijn goed thuisgekomen, nog voor de middag.
  3. Bernadette:
    16 mei 2023
    Geniet nog van je laatste avond en nacht daar ginder in Duitsland.
    Anne zal blij zijn om je terug te zien en dan toch samen met jou de zomer in Nederland te zijn " thuis" . Veilige rit morgen
  4. Pauline van Meegeren:
    17 mei 2023
    Dankjewel Bernadette, we zijn goed aangekomen. Wel een beetje moe na 5917 km "on the road".